To tłumaczenie może nie uwzględniać zmian od 2016-06-07 dokonanych w oryginale angielskim.

Możecie podejrzeć zmiany. Aby zapoznać się z informacjami dotyczącymi utrzymywania tłumaczeń tego artykułu, proszę odwiedzić stronę tłumaczeń.

Środki, jakich mogą użyć rządy, by promować wolne oprogramowanie

Richard Stallman

Niniejszy artykuł prezentuje strategie prowadzące do zdecydowanego poparcia wolnego oprogramowania w instytucjach państwowych, które poprowadzą cały kraj ku wolności oprogramowania.

Misją państwa jest organizowanie społeczeństwa ku wolności oraz dobrobytowi. W dziedzinie informatyki jednym z aspektów tej misji jest popieranie użytkowników w stosowaniu wolnego oprogramowania: oprogramowaniu, które szanuje wolność użytkowników. Oprogramowanie własnościowe (niewolne) tratuje wolność tych, którzy je używają; jest problemem społecznym, który rząd powinien się starać wyeliminować.

Instytucje państwowe muszą nalegać na wykorzystywanie wolnego oprogramowania w celu zachowania niezależności informatycznej (tzn. kontroli państwa nad własnymi zasobami informatycznymi). Wszyscy użytkownicy zasługują na to aby panować nad swoimi komputerami, a obowiązkiem państwa wobec obywateli jest zachowanie kontroli nad zasobami informatycznymi wykorzystywanymi w ich imieniu. Obecnie większość działań rządu opartych jest na informatyce, więc od utrzymania kontroli nad zasobami informatycznymi zależy kontrola nad tymi działaniami. Utrata tej kontroli przez organ, którego misja jest krytyczna, podważa bezpieczeństwo narodowe.

Przejście organów administracji na wolne oprogramowanie może również przynieść dodatkowe korzyści, takie jak oszczędności finansowe oraz popieranie lokalnych firm udzielających wsparcia technicznego.

W tym tekście pojęcie „podmiotu państwowego” odnosi się do wszystkich szczebli rządu i oznacza wszelkie publiczne organy, w tym szkoły, spółki publiczno-prywatne, instytucje w dużej mierze finansowane ze środków państwowych takie jak szkoły społeczne, a także spółki skarbu państwa lub takie, którym państwo nadało wyjątkowe przywileje albo przyznało specjalne funkcje.

Edukacja

Najważniejsza strategia dotyczy edukacji, ponieważ to ona kształtuje przyszłość państwa:

Państwo i społeczeństwo

Kluczowe są również te strategie państwa, które wpływają na to, jakiego oprogramowania używają osoby prywatne i organizacje:

Niezależność informatyczna

Wiele strategii wpływa na niezależność informatyczną państwa. Podmioty państwowe muszą utrzymać panowanie nad swoimi zasobami informatycznymi, a nie przekazywać go w ręce prywatne. Dotyczy to wszystkich systemów komputerów, w tym również smartfonów.

Niezależność informatyczna II

Niezależność informatyczna (i bezpieczeństwo) państwa obejmuje także kontrolę nad komputerami, za pomocą których wykonywane są obowiązki państwa. Wymaga to unikania usługi jako zamiennik oprogramowania [ang. Service as a Software Substitute], chyba, że usługa ta uruchamiana jest przez organ należący do tej samej gałęzi władzy, a także unikania innych praktyk umniejszających kontrolę państwa nad jego zasobami informatycznymi. Wobec tego,

Wpływ na rozwój

Strategia państwa wpływa na rozwój wolnego i niewolnego oprogramowania:

E-odpady

Wolność nie powinna pociągać za sobą e-odpadów:

Neutralność technologiczna

Dzięki środkom opisanym w tym artykule, państwo może odzyskać kontrolę nad swoimi zasobami informatycznymi i prowadzić swoich obywateli, firmy i organizacje ku panowaniu nad ich zasobami informatycznymi. Niektórzy jednak protestują, że to by podważało „zasadę” neutralności technologicznej.

Ideą neutralności technologicznej jest to, że państwo nie powinno odgórnie narzucać preferencji technicznych. Można się sprzeczać czy to dobre stanowisko, ale ogranicza się wyłącznie do spraw technicznych. To, co jest tu proponowane, to są sprawy o wadze etycznej, socjalnej i politycznej, więc są poza zakresem neutralności technologicznej. Tylko ci, którzy chcą poddać sobie kraj by sugerowali, że rząd powinien objąć „neutralne” stanowisko w sprawie swojej niepodległości czy wolności obywateli.